FLiA 2010/2011

http://picasaweb.google.com/bialystok.odnowa/FormacjaLiderowIAnimatorowSuraz810042011#

W dniach 8-10 kwietnia Dom Rekolekcyjny w Surażu gościł liderów i animatorów Białostockiej Odnowy.  Weekend formacyjny został zatytułowany „Ku Eucharystii”.

W piątek wieczorem wysłuchaliśmy konferencji Moniki na temat adoracji.

Adoracja – uwielbienie, podziw, zachwyt, przejaw czci, tak najkrócej „Słownik języka polskiego”. Monika podała jeszcze wiele określeń: krzyżowanie się dwóch spojrzeń, czas świętowania, gdzie świętującym jest Jezus. Wszystkim spodobało się określenie proboszcza z Ars „On patrzy na mnie, a ja patrzę, na Niego”. Zastanawialiśmy się, czy nasza adoracja to spotkanie z Jezusem, czy z naszymi problemami. Adoracja  trwała całą noc.  Każdy wybrał dogodny czas i poświęcił jedną godzinę na spotkanie z Jezusem. Wybraliśmy fragmenty z objawień  Cataliny Rivas o przeżywaniu Eucharystii.

Sobota rozpoczęła się gimnastyką. Nad poprawą naszej sylwetki trudziła się Sylwia –  ze wspólnoty „Jezus Dobry Pasterz”. Następnie zebraliśmy się na konferencji ks. dr Tomasza Powichrowskiego – liturgisty, aby pochylić się nad każdą częścią Eucharystii. Profesjonalnie przekazana wiedza wprowadziła ład i porządek, usystematyzowała i uzupełniła nasze informacje.  W poszczególnych częściach Mszy Św. każdy gest i każde słowo ma wielkie znaczenie w przeżywaniu spotkania z Jezusem w wielkiej tajemnicy Eucharystii.

Następnie,  o swoim przeżywaniu Eucharystii opowiedziała Ula Zagan. Pan Jezus zaprosił ją do codziennego uczestnictwa we Mszy Świętej rano o 6.30. To wiąże się z trudem wczesnego wstawania, ale dzień jest przeżywany z Panem. Ula uświadomiła nam, że staje się żywym tabernakulum i niesie Jezusa do swoich uczniów, do swoich córek i tak się stara przeżywać dzień, aby Jezus nie był sam. Ula określiła Eucharystię jako: zaszczyt, łaska, szkoła panowania nad emocjami, nasze uświęcenie.

Następnie pracowaliśmy w grupach. Czytaliśmy rozdziały książki  „Fascynujące zaproszenie” o. Wojciecha Jędrzejewskiego. Następnie dzieliliśmy się treścią i tym, co nas poruszyło.

Tego dnia Msza Św. sprawowana była przez ks. Krzysztofa Hermana dopiero o godz. 20.00. Treści całego dnia przygotowywały nas do niezwykłego spotkania z Oblubieńcem. W homilii kapłan podkreślił, że pragnienie jest nośnikiem modlitwy, jeśli pragnienie jest słabe to i modlitwa jest taka. Fundamentalne w Eucharystii – pragnienie Jezusa, zjednoczenie się z Nim. Problem Eucharystii, to przyzwyczajenie, rutyna, nie doceniamy jej.  To co kosztuje, ma wielką wartość. Ksiądz zakończył pytaniem  jak przeżywamy Eucharystię. Zachęcił, aby  wzbudzać pragnienie dobrego przeżywania każdej części Mszy Św. Komunię Św.  przyjęliśmy pod dwiema postaciami, to niezwykłe przeżycie uświadomiło nam bliskość Jezusa.

W niedzielę dzieliliśmy się przeżywaniem weekendu. Podjęliśmy też wiele dobrych postanowień: głębokiego przeżywania Eucharystii i Adoracji, pragnienie szczerej modlitwy, częstego uczestnictwa we Mszy Św. nawet codziennie. Warto było spędzić w Surażu  ten czas, bogaty w treści i przeżycia.

Ania Suchan

http://picasaweb.google.com/bialystok.odnowa/FormacjaLiderowIAnimatorow1113022011#

W dniach 11-13.02.11 r. odbyło się kolejne spotkanie formacji liderów i animatorów w Surażu. Tematem tego spotkania była „Jedność Osób Boskich”
W piątek wysłuchaliśmy katechezy o życiu w Trójcy Świętej.
Przedstawiała ona relację w Trójcy Świętej, relację Trzech Osób Boskich, do której jest zaproszony każdy z nas. Cechy tej relacji – Miłości, to:
1. Wzajemność – każda z Osób w pełni odwzajemnia miłość, co powoduje pełny przepływ miłości, tak że nikt nie nazywa swoim, tego co posiada. Bóg chce dla każdego z nas uczestnictwa we wzajemności miłości. A jak otworzyć się na wzajemność, której każdy tak bardzo pragnie? Przez uśmiech, wdzięczność za dobro, rozmowę z pragnieniem zrozumienia drugiej osoby, jej toku myślenia, otwartość na upomnienia, bo w takiej relacji są one tylko z miłości, są wyrazem troski.
2. Wrażliwość serca – każda z Osób daje się poznać i jest przez pozostałe osoby w pełni poznawana. Kiedy dajemy się poznać, rodzi się delikatność drugiej strony, która zaczyna kochać nas w naszych brakach i niedomaganiach, a Duch Święty – Pocieszyciel sam przychodzi nam z pomocą.
3. Przebaczenie – pełne i bezwarunkowe rodzi wiarę, że stanie się tak, jak Bóg nam obiecuje.
4. Odrębność w jedności – choć są jedno na sposób aż niepojęty, każdy z Nich zachowuje odrębność, każdy „promuje” pozostałe Osoby (Ojciec o Synu: „Jego słuchajcie”, Syn o Ojcu: „nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec”, Syn o Duchu Świętym: „pożyteczne jest dla was moje odejście, bo gdy nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was”). My też możemy się tak promować, a odkryjemy piękno, jakie jest w nas (bo ten drugi, to nie ja)
Po katechezie była adoracja Najświętszego Sakramentu z modlitwą, w której przez wiele słów z Pisma Świętego Bóg przekonywał nas o swojej ogromnej miłości, obietnicach, wierności, leczył nasze dusze zapraszając do życia w Trójcy Świętej. Mieliśmy też możliwość godzinnej adoracji nocnej, z której korzystaliśmy.
Drugi dzień rozpoczęliśmy od gimnastyki, korzystając z tego, że była wśród nas wuefistka – Sylwia. Oprócz obudzenia się i korzyści dla ciała, radością było krasomówstwo Sylwii i zobaczenie siebie nawzajem w zupełnie innych strojach i okolicznościach.
Po modlitwie i śniadaniu uczestniczyliśmy we Mszy świętej, którą odprawił ksiądz Krzysztof Herman.
Tematem drugiego dnia były relacje międzyludzkie, komunikacja, a głównym punktem była konferencja Uli. Bardzo praktyczna, profesjonalna i radosna.
Dowiedzieliśmy się, że główne przyczyny zaburzeń w komunikacji leżą po stronie słuchającego, że słuchamy przez pryzmat swojego „ja”, doświadczeń, osobowości, zranień. Mamy jakby czworo uszu:
1. Ucho rzeczowe, które słyszy tylko konkretny fakt
2. Ucho ujawnienia siebie – ono słyszy co mówi o sobie osoba, z którą rozmawiamy
3. Ucho relacyjne – słyszy co myśli o mnie ten, kto do mnie mówi
4. Ucho apelowe – słyszy do czego chce mnie nakłonić mój rozmówca
Robiliśmy test, który pozwolił zobaczyć jaki styl komunikacji każdy z nas reprezentuje i na co w związku z tym powinien zwrócić uwagę.
Dostaliśmy też narzędzie do poprawienia naszej komunikacji w postaci dwóch sposobów dopytania się rozmówcy o jego wypowiedź. Jeden to parafraza, czyli powiedzenie swoimi słowami, tego co usłyszeliśmy ze znakiem zapytania, czy o to chodzi. Drugi to klaryfikacja, czyli zapytanie, czy to znaczy, że…(chcesz mi powiedzieć, że; oczekujesz, że; myślisz, że ja…)
Po powrocie do wspólnot na pewno to przećwiczymy i poprawimy nasze relacje.
Dzień zakończyliśmy wieczorem pogodnym, na którym czuliśmy się bardzo swobodnie, każdy czuł się kochany i był twórcą dobrej atmosfery, dzięki czemu objawiło się wiele piękna w nas. Śpiewaliśmy i tańczyliśmy, poczucie humoru dawało lekkość i wdzięk wszystkiemu, co robiliśmy.
Dzieląc się na koniec tym, co było ważne wszyscy podkreślali wiedzę płynącą z katechez, dar spotkania z Bogiem w adoracji i bardzo dobrą atmosferę między nami, poznawanie się, zachwyt sobą nawzajem, odkrywanie różnorodności, radość.

Bożena Krzywicka

http://picasaweb.google.com/bialystok.odnowa/SpotkanieLiderowIAnimatorow4122010

W sobotę 4 grudnia zebraliśmy się na spotkaniu formacyjnym liderów i animatorów w Oratorium św. Jerzego przy kościele św. Wojciecha.

Wielką radością była obecność kapłanów: ks. Krzysztofa Hermana – koordynatora, ks. Jarka, ks. Adama i ks. Krzysztofa. Budowaliśmy naszą jedność poprzez obecność Jadzi – koordynatora diecezji drohiczyńskiej oraz liderów i animatorów z Bielska Podlaskiego i Węgrowa.

W pierwszej konferencji Danusia Zajkowska przypomniała nam elementy spotkania modlitewnego:

• wzajemna łączność – zawiązanie wspólnoty
• uświadomienie obecności Chrystusa
• otwarcie się na działanie Ducha Świętego
• modlitwa uwielbienia
• centrum – Słowo Boże, które trzeba usłyszeć, przyjąć i odpowiedzieć na nie życiem
• zapatrzenie się w Jezusa.

Celem jest spotkanie Boga we wspólnocie.

Do modlitwy uwielbienia, która jest najczystszą i bezinteresowną modlitwą, zachęcała nas Monika Krupa – koordynator, w drugiej konferencji.

Uwielbienie jest zachwytem, zadziwieniem nad Bogiem, który nas kocha. W centrum jest Bóg, a nie człowiek. Bardzo pomagają nam w modlitwie uwielbienia pieśni chwały, modlitwa w językach.

Stanęliśmy w Bożej obecności na spotkaniu modlitewnym. Zatrzymaliśmy się nad słowem: Iz 30, 19-21. 23-24. Wlało ona w nasze serca nadzieję, radość, wdzięczność Bogu. Ważna była modlitwa wstawiennicza. Doświadczyliśmy pokoju serca, poczucia jedności, błogosławieństwa Bożego. Na naszych twarzach wyraźnie była widoczna radość.

Weronika

http://picasaweb.google.com/bialystok.odnowa/FormacjaLiderowIAnimatorow810102010?authkey=Gv1sRgCPON6cyNh7XD4gE&feat=embedwebsite#

W dniach od 8.10 do 10.10.2010 r. odbyło się w Surażu weekendowe spotkanie liderów i animatorów przybyłych z diecezji białostockiej i drohiczyńskiej. Tym samym zainaugurowany został nowy rok formacyjny przeznaczony dla osób pełniących posługę odpowiedzialnych Odnowy w Duchu Świętym w wymienionych wyżej diecezjach. Tematycznie spotkanie dotyczyło formacji rozumianej jako:

• Kształtowanie osobistej relacji lidera i animatora z Chrystusem, który ma przenikać wszystkie dziedziny życia.
• Kształtowanie w tym duchu osób powierzonych przez Chrystusa liderom i animatorom.

Pierwszego dnia wieczorem (piątek) w kaplicy wszyscy zebrani modlili się dziękując Bogu za otrzymane łaski i uwielbiając Go. Jednocześnie zanosiliśmy prośby o otwartość na to wszystko, co On przygotował dla nas, podczas weekendu.

Kolejny dzień (sobota) był pełen treści związanych z formacją. Temat ten przedstawił nam ks. Andrzej Brzozowski. Na początek zachęcał nas do wdzięczności za dar życia, wskazując na to, że „wygraliśmy los na loterii”. Bóg dał nam szansę, aby być z Nim nie tylko tu na ziemi, ale i w przyszłym życiu wiecznym. Dalej usłyszeliśmy o trudnościach w służbie Bogu, wynikających z mentalności świata, który często wywiera presję na chrześcijan, narzucając swoje wzorce przeciwne temu, co proponuje Chrystus i Kościół. Nawiązując do sytuacji pierwszych chrześcijan, ksiądz zasugerował, że nasze wspólnoty powinny mieć coś z atmosfery tamtych spotkań modlitewnych, które odbywały się w ukryciu, w katakumbach a były przepełnione autentyczną miłością Boga i człowieka. Formacja, jaka tam funkcjonowała wystarczała na wiele pokoleń.

Odwołując się do słów Jana Pawła II ks. Andrzej przedstawił cel Odnowy w Duchu Świętym i jej wartość dla poszczególnych ludzi i Kościoła powszechnego: „Odnowa w Duchu Świętym będzie rzeczywiście prawdziwa i da Kościołowi płodność nie przez to, że wzbudzi dary i charyzmaty nadzwyczajne, lecz przez to, że na zwyczajnych ścieżkach życia doprowadzi jak najwięcej wiernych do cierpliwego, pokornego i wytrwałego wysiłku by coraz lepiej poznać tajemnicę Chrystusa i świadczyć o niej”. Słowa te powinny stać się kierunkowskazem dla osób pragnących formacji dla siebie, ale także formujących innych ludzi.

W kolejnych punktach konferencji w sposób bardziej szczegółowy przedstawione zostały zagadnienia związane z formacją:
Formacja:

• celem jest doskonałość rozwijanie otrzymanej na chrzcie łaski; odpowiedzialność za otrzymane dary, a to wymaga wysiłku.

Jak prowadzić formację?

• Formacja zawiera element wiedzy – formowanie ku doskonałości chrześcijańskiej.
• To, co mówimy = rzeczywistość naszego życia.
• Formacja – walka o zbawienie człowieka.
• Potrzeba formacji jest w każdym.
• Nauczyć ludzi właściwego wyboru, aby życie przeżywali głęboko.

Kto odpowiada za formację?

• Za formację odpowiadają liderzy i animatorzy.
• Nie uciekać od odpowiedzialności.
• My animatorzy mamy być fachowcami od charyzmatów nadzwyczajnych, zdobywać wiedzę na ten temat.
• Zadać sobie pytanie: czy Odnowa jest moją pasją?
• W każdej grupie ma być zespół odpowiedzialnych – rozeznawanie dróg Bożych dla wspólnoty:
  • A na tej drodze rozeznawać konkretne osoby do zadań we wspólnocie;
  • Trzeba zwracać uwagę na dary u konkretnych osób.

Cechy osób odpowiedzialnych za formację

• Naturalna jasność myślenia i przekazanie informacji.
• Wyczulenie na sytuację w grupie.
• Rozpoznawanie Bożego działania w grupie i poszczególnych osobach.
• Autorytet, empatia.
• Ważny jest poziom wykształcenia.
• Osobista dojrzałość w wymiarze ludzkim i chrześcijańskim.
• Troska o nieustanną formację osobistą.
• Solidne traktowanie grupy.
• Staranie poznawania się.
• Formacja wprost.

Elementy formacji

• REO/Seminarium w Duchu Świętym.
• Spotkania modlitewne.
• Katechezy umacniające / po REO, na spotkaniach modlitewnych itd./.
• Życie liturgią Słowa całego Kościoła.
• Dni skupienia.
• Sakrament Eucharystii i Pojednania / w wymiarze indywidualnym – spowiednik, kierownik duchowy.
• Materiały pomocnicze / dobre lektury tematyczne dotyczące życia duchowego i Odnowy w Duchu Świętym.
• Kontakty z innymi grupami.
• Wakacyjne rekolekcje Odnowy w Duchu Świętym.
• Spotkania braterskie – świętowania.
• Grupy dzielenia, czyli indywidualne dzielenie się doświadczeniem Boga w codziennym życiu.
• Służba w Kościele – posługiwanie we wspólnocie, czynienie miłosierdzia.
• Osobiste życie z Panem.
• Wspólnoty życia, Wspólnoty Przymierza.

Po konferencji księdza Andrzeja był czas na małe grupy, w których dzieliliśmy się opiniami na temat usłyszanych treści, trudnościami związanymi z formacją własną i formowaniem innych oraz wynikającymi z tego potrzebami.

Do problemu formacji odniósł się w swoim kazaniu celebrujący Eucharystię ks. Janusz Wiśniewski. Zwrócił uwagę na różnicę między formacją a indoktrynacją. W pierwszym przypadku motorem działania jest miłość zakorzeniona w Chrystusie. W drugim decydujące znaczenie ma zmiana postawy drugiego człowieka, aby zmanipulować go i nadać mu wymiar czysto użytkowy. Była też mowa o praktykowaniu miłości poprzez konkretne czyny wobec innych ludzi, także przez zaangażowanie w służbę proponowaną uczestnikom w czasie weekendu formacyjnego.

Po Eucharystii rozważaliśmy „Hymn o miłości” św. Pawła (Kor 13,1–13) dając możliwość Bożemu Słowu przeniknięcia naszych serc.
Ukoronowaniem naszych zmagań z tematem formacji była wieczorna modlitwa pełna radości i uwielbienia.

W ostatni dzień weekendu mieliśmy możliwość uczestnictwa w Eucharystii w suraskim kościele parafialnym, następnie śniadanie, podsumowanie weekendu poprzez podziellenie się w grupach, wspólna modlitwa dziękczynna, sprzątanie i do domu.
Chwała Panu. Mariusz